بیستم جمادی الثانی را تقویم‌ها به یاد بیستم جمادی‌الثانیِ سال دوم بعثت، «روز مادر» ثبت کرده‌اند؛ روزی که مادرِ مهربانِ انوارِ قدسیِ معصومانِ خاندان عترت و طهارت، عالَم را به گوهر وجود نازنین خویش زینت داد؛ روزی که دیدگانِ پیغامبر اکرم (ص) به وجودِ «قرة العینِ» خویش نورِ دوچندان یافت؛ روزی که خداوند نعمت «کوثر» را به عالمیان هدیه داد و محمدِ مصطفی (ص) را فرمود: «انّا اعطیناک الکوثر»؛ روزی که بانوی آب و آینه، حضرت فاطمه زهرای مرضیه(س) به دنیا آمد و خداوند متعال نور وجود زهرای اطهر(س) را به رخ عالمِ تاریک تابانید.
یکی از فضایلِ ویژه حضرت فاطمه زهرا (س) این است که به هنگام ولادتِ ایشان، چهار بانوی بزرگوار بهشتی بر بالین مادر بزرگوار ایشان، امّ المؤمنین حضرت خدیجه کبری (س)، حاضر شدند تا همسرِ رسول اکرم (ص) را در به دنیا آوردنِ دختر نازنینِ آن حضرت یاری دهند.
شیخ صدوق (ره) در مجلس هفتاد و هشتم از کتابِ «امالی» به نقل از امام جعفر صادق (ع) در شرح کیفیت میلاد حضرت زهرای مرضیه (س) آورده است که آن‌گاه که حضرت خدیجه (س) را زمان وضع حمل فرارسید به دنبالِ زنان قریش فرستاد تا بر بالین او حاضر شوند و یاری‌اش دهند؛ اما آنان «جوابش دادند که در تزویج با محمد، یتیمِ فقیرِ ابی‌طالب مخالفتِ ما کردی؛ و ما نیاییم و از تو پذیرایی نکنیم. خدیجه از این جواب اندوهناک شد و در این میان چهار زنِ گندم‌گونِ بلندبالا مانند زنان بنی‌هاشم بر او وارد شدند و [خدیجه] از آنها در هراس شد. یکی از آنها گفت ای خدیجه غم مخور که ما فرستاده پروردگاریم نزد تو و خواهرانِ توییم. من ساره‌ام و این، آسیه دختر مزاحم که رفیق تو است در بهشت؛ و این مریم، دختر عمران؛ و این کلثوم، خواهر موسی بن عمران است. خدا ما را فرستاده که از تو پذیرایی کنیم.
روابط عمومی هتل فرهنگ و هنر
